Pewnego dnia pod naszą szkołą pojawił się malutki, kudłaty,
przesympatyczny psiak - dzieci nazwały
go Lisio. Nie jest tajemnicą, że został wyrzucony jak niepotrzebny śmieć.
Lisio to młody, kudłaty, przekochany, uwielbiający dzieci
psiak. Kiedy maluchy wybiegają na plac zabaw psina aż piszczy z radości. Jest
niewielki, waży około 6-7 kg, sięga do połowy łydki, ma przeuroczy przodozgryz,
bielutkie ząbeczki. Praktycznie pozwala robić ze sobą wszystko, próbowałam
zabierać mu jedzenie - nie warczy, przytrzymuje ząbkami, ale kiedy widzi, że
zabieram to z pokorą oddaje i czeka, co będzie dalej. Ma przecudne, ufne
oczęta, biały krawacik pod szyją i fajne, jasne "skarpetki" na
łapkach. Jest śliczny - szczupły, proporcjonalny, o pięknym umaszczeniu,
błyszczącym futerku. Ma obcięty ogonek, jest pieskiem wesołym , towarzyskim,
biegającym krok w krok za człowiekiem.
Serce pęka, kiedy odprowadza wszystkich po kolei do domu, potem wraca do swojej
samotni, bo tak naprawdę nikt go nie chce.
Bardzo się boję, że może mu się coś stać - Lisio nie jest
głodny, pracownicy szkoły dbają o to, by miał pełną miskę, poprzytulają
biedaka, ale nie zmienia to faktu, że psina jest bezdomna.
Na już potrzebujemy
domu dla Lisia, chociażby tymczasu, by mieć pewność, że pieskowi nic nie
grozi!!!
Lisio przebywa w
okolicach Pińczowa, woj. świętokrzyskie.
